Mevrouw Pit kreeg nog een vraag.

Zo'n Maham-vraag. Over een papegaai deze keer. Want die hoorde namelijk ook bij het kampthema van de Chiro van de Dochters. En aangezien dat nog steeds een schoon en nobel doel is, zei Mevrouw Pit ook deze keer geen nee.

Maar een papegaai daar vond Mevrouw Pit niet zo meteen een patroon van in haar vele boeken. Mevrouw heeft niet enkel een indrukwekkende verzameling stofjes voor haar vele plannen. Ze heeft namelijk ook een behoorlijke verzameling stoffige boeken ter ondersteuning van de vele plannen. Maar toch, in die vele boeken geen enkele papegaai te vinden. En zelfs niks dat ook maar enigszins in de buurt van een papegaai-achtige kwam.

Dus trachtte Mevrouw Pit haar fantasie aan het werk te zetten. Nu fantasie heeft Mevrouw Pit doorgaans met hopen. Af en toe slaat die fantasie ook helemaal op hol. En zo kwam het dat Mevrouw Pit dacht dat ze van de vos, uit het grandioze boek van de aap, wel een papegaai zou kunnen maken.

Dus Mevrouw Pit tekende het patroon, liet de staart vooreerst al weg. Paste de snuit wat aan naar wat zij dacht wel een papegaaienbek zou zijn. Knipte uit de losse hand een stel veren en vleugels. Vergat zelfs de poten niet en dook nogmaals in de kelder (nog steeds droog en niet letterlijk te nemen) en kwam boven met een restantje rode en gele tricot. Vraag haar niet waarvan ze restant waren, want dat kan Mevrouw Pit zich in de verste verte zich niet meer herinneren. 

Het werd iets. Met wat fantasie (en daarvan heeft Mevrouw Pit voldoende dat weet u al) zelfs een papegaai. Gelukkig hebben de Dochters ook voldoende fantasie. Of misschien wel voldoende beleefdheid om onderstaand beest te herkennen als Iago van Aladdin.

Hoewel hij wel boos kijkt, vinden ze.
En hij ook behoorlijk stevig kan vloeken. Maar dat leerde hij wellicht van Mevrouw Pit. Want zo'n papegaai maken van een vos, dat is niet echt Mevrouw Pit haar ding. Daar is ze ook eerlijk in.
Verdomme!

Mevrouw Pit kreeg een vraag.

Zo'n vraag die begint met 'Mam?'. Of eigenlijk zoals 'Maham?' Mevrouw Pit weet wat voor vraag dat is. Het is een bijzondere vraag. Een vraag waarbij men iets vraagt aan Mevrouw waarvan men niet zeker is van het antwoord. Of toch, misschien wel. Degenen die de vraag stelden kennen Mevrouw Pit namelijk nogal goed. Het zijn immers haar Dochters.

Over de Dochters van Mevrouw Pit is er nog niks verteld. Dat hebben ze ook niet zo graag. De twee oudsten toch zeker niet. En over de jongste wordt er al genoeg verteld.
Dus om het even kort te houden. De Dochters zeiden 'Maham?' en toen kwam de aap uit de mouw.

Letterlijk. Of ik het toch niet zou zien zitten om een aapje te maken als personage voor hun kampthema. De Dochters zijn namelijk bij de Chiro en een personage maken voor hun kampthema is natuurlijk een schoon en nobel doel. Aangezien Mevrouw Pit toch volop vakantie heeft, vond ze het wel schoon om zich in te zetten voor zo'n schoon en nobel doel.

De Dochters hadden dermate veel geluk dat Mevrouw Pit enkel een patroonboek uit haar kast te plukken had. Ze schafte zich onlangs namelijk dit mooie boek aan in haar favoriete winkel:

Met op de cover niet minder dan deze charmante aap. En binnernin de raadgeving dat je bij voorkeur enkel oude stofjes gebruikt.
Perfect! Mevrouw Pit heeft namelijk een enorme verzameling stofjes voor een enorme verzameling plannen. Dus Mevrouw duikt de kelder in. Niet letterlijk natuurlijk, want het was nog voor dat de kelder na een intense onweersbui vol met water liep. Wat wel jammer was voor al die stofjes die Mevrouw Pit daar bewaarde en waarvan er een heleboel zijn verdronken. Helaas, gestockeerd in bakken die beginnen drijven en kantelen. Enfin, we dwalen af.
Mevrouw Pit ging dus in de kelder snuffelen tussen haar verzameling stofjes en herbruikbare dingen. Ze vond er lang geleden verzamelde dingen: een bruine fleece sjaal die niemand wil dragen, een restje witte fleece van een zelfgemaakt babydekentje van de jongste Dochter, een restje stof van een zelfgemaakte kleuterpyjama van een volwassen Dochter en een restant knuffelvulling met de prijs nog in Belgische Frank.
En voila sé: een echte Abu van Aladdin. Toch?
Hoewel, als Mevrouw Pit heel eerlijk is (en dat probeert ze doorgaans toch echt wel te zijn), dan vindt ze toch dat het hoedje wat te veel op een bloempot lijkt.

Maar de Dochters waren tevreden en dus Mevrouw Pit toch ook wel.
Maar toen kwam pas echt de aap uit de mouw.
'Maham, kan je ook een papegaai maken?'